Je eenzaam voelen op het werk

“Je hebt echt geen idee waar mensen mee te maken hebben in hun persoonlijke leven. Iedereen die je tegenkomt, voert een strijd waar we niets van weten”, las ik vandaag in een post op LinkedIn.

En zo is het, ieder huisje heeft zijn kruisje. We hebben allemaal te maken met gebeurtenissen in ons leven waar een ander niets van af weet. Privé en/of op het werk. Dingen waar je niet zo makkelijk over praat. En je wordt wel door je werkgever en collega’s geacht ‘gewoon’ je werk te doen. Of je nu lekker in je vel zit of niet. Zij willen er -tot op zekere hoogte- best even aandacht aan besteden en rekening mee houden -als zij al van jouw sores op de hoogte zijn- maar willen er geen last van hebben. Daarom houden veel mensen maar hun mond.

Mensen zijn sociale wezens, de meesten van ons houden van voorspelbaarheid en veiligheid, een vertrouwde omgeving. We hechten aan vaste patronen, in het werk, onze sociale omgeving en het dagelijks leven. Als die patronen verstoord worden, hebben we daar meestal last van. Soms tijdelijk, soms langere tijd en het gebeurt ook dat iemand zich steeds ongelukkiger gaat voelen en niet meer bij machte is een andere draai aan zijn/haar leven te geven.

Zeven belangrijke redenen waarom mensen zich op het werk eenzaam kunnen voelen

1. Te vaak echter lopen managers voor de troepen uit en verliezen ze onbedoeld de verbinding met hun team, waar niet iedereen snel genoeg kan schakelen of meekomen. De eisen zijn zo hoog, dat veel mensen op hun tenen lopen, het niet durven aan te geven om maar niet buiten de boot te vallen en vervolgens burn-out raken.
2. Op de werkvloer worden individuele gevoelens nauwelijks onderkend en evenmin besproken, wat ook geldt voor eventuele ontwikkelingen in het privéleven van medewerkers. Het individuele welzijn lijkt vaak van minder belang.
3. Om gemotiveerd te blijven, moeten medewerkers niet alleen de ruimte en het vertrouwen krijgen zich te ontwikkelen, maar moeten ze zich vooral ook gehoord, begrepen en –belangrijker nog- verbonden voelen. Dat is lang niet overal het geval.
4. Veel grotere organisaties werken met flexplekken. De teamleden zitten dan vaak niet bij hun eigen team. Hun werkplek bevindt zich dagelijks tussen onbekende mensen en niet iedereen weet hier zo goed mee te socializen. Zij voelen zich vaak aan hun lot overgelaten, ervaren geen teamgevoel en/of ondersteuning en gaan daardoor met tegenzin naar hun werk.
5. Niet iedereen is even zelfverzekerd, soms ook gevoelig van aard en vindt het in dat geval heel moeilijk om op anderen af te stappen. Als zij bijvoorbeeld door niemand gevraagd worden om mee te gaan lunchen, ligt er soms een behoorlijke druk op dit zo ‘normale’ onderdeel van de werkdag.
6. 1,2 miljoen Nederlanders hebben te maken met pesten, intimidatie of discriminatie op het werk. Veel mensen die hulp durven te vragen bij hun leidinggevenden, krijgen dat niet. Uiteindelijk is een ziekmelding vaak het gevolg.
7. Regelmatig wordt er bij reorganisaties c.q. doorontwikkelingen gekeken welke werknemer er naar het idee van de plaatsingscommissie het meest passend is voor een functie. Als iemand dan niet ‘past’, er geen andere functie beschikbaar is, is boventalligheid vaak het gevolg. Kijkt er niemand meer naar de talenten die iemand wèl heeft en waar deze heel waardevol voor de organisatie kunnen zijn. De werknemer voelt zich dan over het algemeen behoorlijk in de steek gelaten, in de kou staan, bij het grofvuil gezet.

Hoe kan het dat er zoveel mensen last hebben van eenzame gevoelens op de werkvloer?

Een werkgever en je andere collega’s staan er niet altijd bij stil dat bovengenoemde -en nog veel andere- voorvallen een enorme impact op jou als mens kunnen hebben. Daarnaast hebben ook alle werknemers èn leidinggevenden te maken met hùn privésores. Zowel een leidinggevende als een werknemer kan zich even heel alleen en machteloos voelen als er niemand is waar hij zijn sores mee kan delen en bij wie hij zich veilig kan uitlaten. Kortom, het is niet zo gek dat het zowel voor werknemers als voor werkgevers lastig is iedereen tevreden te houden, begrip te hebben voor elkaar en elkaar in hun waarde te laten. Een hele uitdaging!

Hoe kunnen werkgevers èn werknemers deze uitdaging aangaan?

Elke relatie heeft oprechte aandacht nodig. De relatie met een partner, kinderen, familie en vrienden loopt stuk als er geen tijd voor wordt vrijgemaakt of -waar nodig- voor wordt gevochten. Dit is niet anders in een werk- en klantrelatie. Oprecht, bewust en consequent aan vertrouwen werken, geeft in korte tijd een veel effectiever resultaat, zonder dat het extra energie kost.

Wees ervan bewust dat ook jouw collega’s, werknemers en klanten een (innerlijke) strijd kunnen voeren, waar je niets vanaf weet. Dat zij daardoor last kunnen hebben van (langdurige) eenzaamheid. Als een leidinggevende, medewerker of collega zich regelmatig ziekmeldt, kan een gebeurtenis in zijn of haar leven wel eens meer impact hebben dan je denkt.

Wanneer je dus een vermoeden hebt dat iemand zich ongelukkig en/of eenzaam voelt, is het belangrijk om precies te weten wat er gaande is, het bespreekbaar te maken. Speelt er concreet iets op het werk, bijvoorbeeld pesten, of is er privé iets aan de hand, zoals een zieke partner? Het gevoel van eenzaamheid neem je er niet meteen mee weg, maar je oprechte aandacht kan er al voor zorgen dat iemand zich gezien en gehoord voelt.

Let dus op in je werk- en privéomgeving op signalen en gedragsverandering en ga de dialoog aan! Zoek samen naar oplossingen, zorg dat je er bent voor elkaar, maak verbinding, maak dingen bespreekbaar, toon oprechte belangstelling, vraag door en voorkom dat je collega’s, werknemers en klanten verloren raken.

Heb je zelf te maken met werk- en/of privégebeurtenissen waardoor je je buitengesloten, alleen, niet gehoord, gezien of eenzaam voelt, zoek iemand op waarmee je je gevoelens kunt bespreken. Een vriend, vriendin, goede collega, vertrouwenspersoon, deskundige hulp. Worstel niet alleen verder. Dat is toch niet fijn? En vaak ook onnodig. Ga de uitdaging aan, zoek hulp, maak het bespreekbaar! Niemand kan het weten hoe jij je voelt, het niet aan het puntje van je neus zien, hooguit vermoeden, totdat jij je uitspreekt.

We zijn allemaal mensen, met allemaal onze gevoelens, sores, privé en in het werk. Heb compassie, wees attent, lief, geduldig, begripvol en aandachtig voor elkaar!