Gratis Tips & Adviezen

VERWONDERING…………

Maar liefst tweederde van de Nederlanders vindt dat er een speciaal telefoonnummer moet komen voor mensen die zich eenzaam voelen. Is het dan raar dat ik mij verwonder over het feit dat er niemand op de gratis lezingen en inloopspreekuren komt of wil leren hoe je er zelf wat aan kunt doen?

Op maandag 22 juni en 27 juli organiseerden mijn collega Julie Koch en ik, beiden gecertificeerd Specialist Eenzaamheid, een gratis inloopspreekuur waarin we zowel informatie en advies konden geven als vragen beantwoorden over eenzaamheid en de aanpak ervan. Voor iedereen dus vrij toegankelijk. Zowel voor professionals (die in de praktijk veel met eenzaamheid in hun werk te maken hebben) als voor mensen die zelf last van gevoelens van eenzaamheid hebben en/of mantelzorgers. De coördinator van Plein1 in Heemstede stelde de ruimte beschikbaar. Top! Er kwam beide keren alleen niemand………

Afgelopen jaren hebben Julie en ik ook al een aantal gratis lezingen gegeven met hetzelfde doel. Iedereen die vragen heeft over dit altijd al actuele onderwerp te kunnen informeren. Weinigen maakten gebruik van deze kansen…….. Mogelijk dat iemand daar toch nog steeds liever niet gezien wordt en anoniem wil blijven. Mogelijk is er nog steeds sprake van schaamte, terwijl er zoveel over geschreven wordt dat het niets is om je voor te schamen.

Duizenden bezoekers lezen artikelen op de websites van mijn collega-specialisten-eenzaamheid en mijzelf, dat wel, maar zij ondernemen nauwelijks actie. Er lijkt wel sprake van een voortdurende ontkenning van hun probleem. Wat opvalt is dat er meer belangstelling is als het woord eenzaamheid zo veel mogelijk vermeden wordt in het aanbod, zoals bij onze collega Lotte van Hoesel in Rhoon. Zij heeft op basis van de cursus een uniek spel ontwikkeld, speciaal voor jonge vrouwen (haar doelgroep). Het spel wordt via een besloten Facebook Community gevolgd. Misschien voelt dat veiliger, thuis achter de laptop.

CREATIEF LEVEN

Van de cursussen Creatief Leven, een cursus waarin mensen in acht weken kunnen leren zelf hun gevoelens van eenzaamheid aan te pakken, wordt maar spaarzaam gebruik gemaakt. De cursus wordt in het hele land gegeven door zelfstandig Specialisten Eenzaamheid en binnen welzijnsorganisaties. De cursus is ook online te volgen, mèt of zonder begeleiding. Degenen die de cursus wèl volgen, hebben er erg veel baat bij. De cursus is bewezen effectief.

Misschien even wennen, het is een andere aanpak dan tot nu toe meestal geboden wordt. Dagelijks verschijnen er veel kranten met artikelen over eenzaamheid en aangeboden activiteiten. Eenmalige activiteiten zijn -met alle respect- heel mooi om nieuwe eenzaamheid te voorkomen en werken preventief. Het gaat mensen die last hebben van langdurige eenzaamheid echter niet helpen. Net zo min als het keer op keer vertellen van je ervaringsverhaal dat doet. Er is dan met name sprake van symptoombestrijding in plaats van aanpak bij de bron.

WIE HEBBEN ER LAST VAN EENZAAMHEID?

Gemiddeld 40% van de bevolking heeft dagelijks te maken met (meestal tijdelijke) gevoelens van eenzaamheid. Gemiddeld 10% van de bevolking heeft dagelijks last van ernstige eenzaamheid en komen daar zonder professionele hulp niet uit. Arm, rijk, oud en jong. Kijk maar eens naar deze cijfers van het CBS.

Gevoelens van eenzaamheid horen bij het leven. Als je een verstoring ondervindt in de vaste patronen in je leven, dan zorgt dat ervoor dat je gevoel van veiligheid wordt aangetast. Je vertrouwde leven is opeens veranderd.

Verlies van een partner, je ouders, of een kind, verhuizing, kinderen krijgen, een verandering in de gezondheidstoestand, kortom allerlei verstoringen van vaste patronen, die mensen dwingen hun leven anders te leiden dan ze tot dan toe gewend waren.

Door al die nieuwe omstandigheden gaan vriendschappen en relaties verloren of veranderen. Je moet wennen aan de nieuwe omstandigheden en nieuwe contacten leggen.Als jij verlangt naar verbinding en die nieuwe omstandigheden, nieuwe contacten je niet het leven bieden dat je eigenlijk wilt, waar jij behoefte aan hebt, kun je last krijgen van (langdurige) eenzaamheid.

TABOE?

Hoe komt het dan dat toch dat er nauwelijks belangstelling is voor het aanbod? Is het voor velen toch nog steeds een groot taboe om over te praten? Zijn het dan allemaal ‘zorgmijders’? Hebben de professionals geen interesse of geen tijd? Velen hebben nog steeds heel veel vragen en durven blijkbaar écht de stap niet te wagen om er zelfs maar over te praten.

Hoewel er wel veel mensen op forums contact met lotgenoten proberen te maken en/of reageren op het ervaringsverhaal van lotgenoten. Ook via de luisterlijn kunnen en durven mensen drempelvrij communiceren, wordt door bellers aangegeven. Eenzaamheid komt daarbij terug in één op de drie gesprekken. Maar liefst tweederde van de Nederlanders vindt dat er een speciaal telefoonnummer moet komen voor mensen die zich eenzaam voelen. Is het dan raar dat ik mij verwonder over het feit dat er niemand op de gratis lezingen en inloopspreekuren komt of wil leren hoe je er zelf wat aan kunt doen?

Eenzaamheid is onze maatschappij nog steeds een enorm taboe. Ouderen en gehandicapten, die mogen eenzaam zijn, maar verder… Dat leidt ertoe dat mensen zich wel durven uit te spreken over depressief zijn, maar niet over eenzaamheid. Het is heel goed mogelijk dat veel mensen die klagen over depressieve gevoelens in feite worstelen met eenzaamheid (bron: eenzaamheid.info).

WEL OF GEEN TOENAME VAN EENZAAMHEID?

Er is heel wat te doen over eenzaamheid door corona. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat eenzaamheid niet echt toeneemt, omdat mensen nieuwe manieren vinden om toch met elkaar verbonden te blijven. Logisch, als je leuke relaties hebt, vind je wel wegen om elkaar te blijven ontmoeten, al is het maar online. Was je uitgangspositie anders en voelde je je al eenzaam, dan maakt deze corona-periode jouw situatie er niet beter op. Lees hier meer over in de blog van Jeannette Rijks.

LEUKE ACTIVITEITEN

Op 21 juli gaf Jeannette Rijks, eenzaamheidsexpert, trainer en auteur, samen met onze collega Jeanine Sinke – eigenaresse van Het Aandachtshuis – een gratis lunch-webinar speciaal voor professionals in Welzijn. Het ging over de vraag waarom al die ‘eenzame mensen’ niet naar die leuke activiteiten komen. Dat is iets wat veel hulpverleners bezig houdt. Ze doen van alles,  (Initiatieven of houd contact), maar het blijkt dat de mensen die zich echt eenzaam voelen daar meestal niet van profiteren.

Op 11 augustus a.s. geven Jeannette en Jeanine opnieuw een gratis webinar.
Op 24 augustus a.s. houden Julie en ik opnieuw een gratis open inloopspreekuur in Heemstede, Plein1.

Zien we je daar?

Vragen of suggesties? Laat het me dan even weten!

3 redenen waarom kersverse moeders zich na de bevalling vaak eenzaam voelen

  1. Ze voelen zich na de bevalling helemaal niet happy met hun pasgeboren baby, terwijl ze dat wel zouden moeten zijn volgens iedereen
  2. Ze hun verhaal niet kwijt kunnen bij hun partner
  3. Ze denken dat ze de enige zijn met dit gevoel
  1. Ze voelen zich na de bevalling helemaal niet happy met hun pasgeboren baby, terwijl ze dat wel zouden moeten zijn volgens iedereen

De bevalling is achter de rug, daar zit je dan als kersverse moeder. Je baby is geboren, de baby waar je zó naar verlangde ligt eindelijk in je armen. Er wordt altijd gepraat over een mooie roze of blauwe wolk, maar jij voelt dat helemaal niet zo……

Je hele leven draait opeens alleen nog maar om de baby. Na de bevalling en kraamtijd lijkt dat alleen nog maar te bestaan uit luiers verschonen, de baby voeden, wassen, het huishouden, een rondje wandelen, boodschappen doen met hooguit een praatje met de kassière van de supermarkt of de buurvrouw.

Twee verschillende werelden…………….

Een heel ander leven dan je als werkende vrouw had, in een organisatie met collega’s, verantwoordelijkheden, dagelijks terugkerende contacten, veel bedrijvigheid en activiteiten. Het lukt je niet om aansluiting te houden met het werkende leven. Voor en na de bevalling, het zijn twee totaal verschillende werelden.

Je vindt dat je eigenlijk blij zou moeten zijn met je kindje, maar je voelt het niet. Je bent niet zo gelukkig als je had verwacht. Er is geen roze of blauwe wolk. Je voelt je schuldig tegenover je kind en partner en twijfelt er zelfs aan of je wel een goede moeder bent.

Kortom je hele leven is veranderd, het is niet wat je had verwacht en je schaamt je ook nog eens voor je gevoelens. Je voelt je een ‘loser’. De aangewezen persoon om over je gevoelens te praten, is je partner. Of toch niet altijd?

  1. Ze hun verhaal niet kwijt kunnen bij hun partner

Omdat je zelf worstelt met de gevoelens die je hebt, niet begrijpt waar dat vandaan komt, vind je het lastig duidelijk te maken wat er in je omgaat. Hoe pak je dat aan? Jullie hebben samen besloten dat gezinsuitbreiding welkom is en nu moet jij vertellen dat je je sinds de bevalling helemaal niet happy voelt. Je durft uit schaamte eigenlijk helemaal niet over je gevoel te praten. Je moet voor jouw gevoel alle moed bij elkaar rapen om er openlijk vooruit te durven komen dat je je ongelukkig voelt.

Je partner staat immers wél volop in het werkende leven, heeft het druk, wil graag ’s avonds gewoon sporten of juist rust. Je partner zit helemaal niet te wachten op verhalen over hoe de ontevredenheid met de situatie en de dagelijkse beslommeringen een negatieve invloed hebben op jouw leven, gevoelens, geluk en tevredenheid.

En als je dan eindelijk de stap neemt en het durft te vertellen, zwak je je verhaal af. Want je hebt niet de moed om te vertellen dat je je heel erg eenzaam voelt. Dat je niet depressief bent, niet zo maar ontevreden met je situatie bent, maar je je doodongelukkig, rot, van de wereld afgesloten en onbegrepen voelt. Je schaamt je, want het is immers de consequentie van de keuze die samen jullie maakten………

  1. Ze denken dat ze de enige zijn met dit gevoel

Als je als jonge vrouw al jaren een kinderwens hebt, je er klaar voor bent en je je dan als de baby er is toch niet blij en gelukkig kunt zijn, denk je al gauw dat je de enige bent met dat gevoel. Eenzaamheid is toch niets voor kersverse jonge, blije moeders? Dat is iets voor zielige en oudere mensen. Een leeg, onbestemd of eenzaam gevoel, dat overkomt jou toch zeker niet.

Maar hoe kan het dan dat je je een ‘loser’ voelt? Dat het aanvoelt als een zware deken die over je heen wordt gegooid als je partner ‘s morgens de deur uit gaat en jij met je kindje achter blijft? Weer een hele dag alleen. En alleen zijn kan heerlijk zijn, je eenzaam voelen is afschuwelijk.

Ben ik de enige jonge moeder die zich zo voelt?

Als je in de stad loopt en om je heen kijkt, zie je zoveel jonge moeders achter de kinderwagen. Sommigen zien er uit of ze de hele wereld aankunnen. Wat is hun geheim? Hebben zij nooit het gevoel dat ze de aansluiting met de rest van de wereld missen? Je zou wel willen vragen of zij zich ook wel eens eenzaam voelen………..

Geloof me, je bent niet de enige!

Een bevalling en een baby krijgen is niet alleen een fysieke, enerverende en emotionele gebeurtenis! Er gebeurt veel meer. Veel dingen waar je absoluut niet bij stil staat als je verlangt naar een kindje, gezinsuitbreiding plant, in verwachting raakt, de bevalling achter de rug is en je alle kraamvisite ontvangt.

Een baby krijgen is leuk, natuurlijk, het verandert echter ook je vertrouwde levenspatroon, je leven wordt nooit meer hetzelfde. Misschien bedenk je dat wel even van te voren, maar vind je het raar dat je dan toch, als de baby er is en ‘het normale leven’ na de kraamtijd weer verder gaat, je ook vervelende gevoelens kunt hebben.

Een nieuw begin na de bevalling

Geloof me, dat is niet raar. Want met ieder nieuw begin, eindigt er ook iets. Je sluit iets bekends af en je moet aan je nieuwe situatie wennen. Dat is heel normaal! Dit veranderingsproces heeft écht even tijd nodig. Voor de één is dat een paar weken, voor de ander een paar maanden of nog langer.

Die onrustige gevoelens bij zo’n ingrijpende gebeurtenis als een bevalling en een baby krijgen, horen bij het leven. Op zich dus niets om je ongerust over te maken. Dat klopt, als je er tenminste niet te lang last van hebt. Als het vervelende gevoel blijft of er komen geen nieuwe patronen voor terug waar je weer blij van wordt, kun je gevoelens van eenzaamheid als dagelijkse last gaan ervaren. Dan is het goed om professionele hulp in te schakelen. Maar meestal kom je er zelf wel uit.

Praat erover!

Zorg ervoor dat je je gevoelens uit, wees duidelijk over hoe je je voelt en waar je behoefte aan hebt. Wees open over je gevoel en je zult merken dat je écht niet de enige jonge moeder bent met deze gevoelens! Eenzaamheid is niets meer of minder dan een signaal van je lijf dat je in actie moet komen. Net als bij honger en dorst. Dan weet je dan je moet gaan eten of drinken. Als je gevoelens van eenzaamheid hebt, is dat een signaal dat je (patronen van) verbinding mist met andere mensen.

Het is dus helemaal niet gek als je deze gevoelens hebt, je bent niet de enige! Niets om je voor te schamen! Zorg goed voor je zelf en je eigen behoeften. Durf te praten over je gevoelens, word (weer) een blije moeder! Alleen als je langer dan +/- één jaar last van je gevoelens van eenzaamheid blijft houden, zoek dan hulp. Iemand die snapt wat eenzaamheid is en wat je eraan kunt doen.

Eenzaamheid is een groot probleem als je gevoelens langer duren. Gelukkig komt er steeds meer aandacht voor. Je eenzaam voelen kan grote gevolgen hebben als je te lang wacht met het actief aan te pakken.

Kijk- en luistertip 2: Online college

Waarom heb ik geen vrienden?

Veel langdurige zieke mensen of mantelzorgers hebben weinig sociaal contact, geen vrienden (meer) en raken sociaal geïsoleerd. Het ergste voor hen is het voortdurend alleen zijn. Er komt zo goed als niemand langs, behalve de thuishulp en af en toe misschien iemand van de familie.

Er gebeuren wel eens dingen in je leven waardoor een gevoel van eenzaamheid je overvalt en je je afvraagt: “waarom heb ik geen vrienden waarmee ik dit kan delen, delen wat ik ècht voel?” Leuke en minder leuke momenten, vreugde en verdriet. Het overkomt jong en oud, rijk en arm.

Mogelijk heb je wel genoeg sociale contacten, volgers, vrienden op Facebook, Instagram, TikTok, Youtube, Whatsapp, Snapchat, Twitter etc. Maar èchte vrienden? Vrienden die willen geven en kunnen ontvangen, waarvan je weet dat ze er altijd zijn voor je?

Zonder vrienden door het leven

Heel wat mensen moeten het zonder echte vriendschap stellen. Uit onderzoek bleek dat mensen steeds minder echte vrienden hebben, terwijl ze steeds meer sociale contacten hebben.

Echte vriendschap vraagt om betrokkenheid. Een goede vriend voelt zich verantwoordelijk tegenover jou en geeft echt om je, is er altijd voor je. En dat moet natuurlijk van beide kanten komen, wat dus inspanning, investering en actie van allebei vraagt.  Om een goede vriend te vinden, moet je eerst zelf een goede vriend zijn.

Relaties, beëindiging relaties versus vriendschappen

Veel langdurig zieke mensen of mantelzorgers hebben weinig sociaal contact en raken sociaal geïsoleerd. Het ergste voor hen is het voortdurend alleen zijn. Er komt zo goed als niemand langs, behalve de thuishulp en af en toe misschien iemand van de familie. Als je langdurig ziek bent of een drukke mantelzorger bent, val je soms buiten de maatschappij, als je niet goed voor je zelf en/of het onderhouden van contacten met familie en vrienden zorgt.

Maar ook na een overlijden of een scheiding zie je vaak de vrienden die je gezamenlijk met je partner had niet meer. Of als je beste vriendin verhuisd is, kan er een leegte ontstaan in je leven. Alle kleine en grote veranderingen in je leven, verstoren je normale patroon. Eenzaamheid wordt dan vaak de realiteit. Eenzaamheid is een situatie, en is dus op zich niet negatief. Toch wordt eenzaamheid vaak als iets negatiefs gezien, je voelt je machteloos. Het zijn echter de gevolgen van eenzaamheid waar je last van hebt. Eenzaamheid wil alleen maar zeggen dat je (te) weinig contacten van betekenis hebt. Als je dat echt wilt, kan je die situatie veranderen. Je kunt of zélf aan de slag gaan en die eenzaamheid aanpakken, of afhankelijk zijn en blijven van de gunsten en aandacht van anderen. Aanpakken van eenzaamheid is misschien lastig, maar lastig is niet onmogelijk.

Wat ertoe doet is echte vriendschap. Andere mensen maken ons leven de moeite waard. Wel de juiste mensen, dat dan weer wel. Het loont meer de moeite om te investeren in vriendschap, dan in welk ander onderdeel van je leven.

Hoe pak ik die eenzaamheid dan aan?

In het wilde weg contacten aangaan en vrienden maken omdat je denkt dat je daarmee je eenzaamheid oplost, is een vergissing. Het is een illusie te denken dat je weer midden in het leven komt te staan als je zo maar op de bonnefooi gaat netwerken. Wat dan wel?

Voor je nieuwe contacten aangaat en vrienden kunt maken, is het allereerst belangrijk om voor jezelf te weten wat de belangrijkste waarden in jouw leven zijn en of je deze ook terugvindt in je leven. Je waarden zijn de basis voor de omgang met mensen in je leven. Mensen die dezelfde waarden delen en waar je op een ontspannen plezierige manier mee kunt omgaan, kunnen je leven weer leuker maken. Vrienden zijn mensen die voor jou iets betekenen en, net zo belangrijk, voor wie jij iets betekent. De oplossing voor eenzaamheid is niet de hoeveelheid, maar de kwaliteit van de relaties. Sla deze stap niet over. Dit is pas de eerste stap van je aanpak, maar wel de belangrijkste. De eerste stap om straks verbinding te kunnen maken met de mensen die bij jou passen.

Ja maar…… mijn eenzaamheid doet enorm pijn en ik weet niet hoe ik dat kan veranderen

Eenzaamheid is het fysiek ervaren tekort aan patronen van verbinding met andere mensen. Verbinding met een partner of vrienden waar je je diepste gevoelens mee kunt delen. Met andere woorden, eenzaamheid doet letterlijk pijn in je lijf. Voordat je de volgende stappen kunt zetten in het veranderproces, is dan ook het belangrijk dat je eerst meer te weten komt over eenzaamheid, weer beter in je vel komt te zitten, dat je weet wat je belangrijk vindt in het leven, wie je bent en wat je leuk vindt, waar je goed in bent en dat ook jij er toe doet in deze wereld! Dat is best veel, vraagt ook om moed, is ook lastig, maar weer niet onmogelijk! Als je eenzaamheid langer duurt dan ongeveer een jaar, lukt het je mogelijk niet alleen, zoek dan hulp. Met de juiste hulp en jouw inzet kan het je lukken. Je hebt vaak meer veerkracht dan je denkt.

EENZAAMHEID IN CORONATIJD, EEN HELSE ACHTBAANRIT

Ook als er door deze Coronatijd een verandering plaats vindt in je leven, maak je een rouwproces door. Je neemt immers afscheid van hoe het eerst was. Misschien herken je gevoelens van eenzaamheid.

Dat gebeurt namelijk niet alleen bij het overlijden van een geliefde. Ook bijvoorbeeld bij het krijgen van een kind, gaan samenwonen, nieuwe baan, ontslag, een ernstige ziekte, ongeval of een echtscheiding. Het verstoort je dagelijkse, gewone patronen. Het is heel normaal als je dan van slag af bent, want patronen vormen veiligheid, vertrouwdheid en voorspelbaarheid. Daarom voelt eenzaamheid soms aan als een helse rit in de achtbaan. De situatie in deze Coronatijd versterkt dat voor velen, zeker voor diegenen die zich al langer eenzaam voelden.

VEILIGHEID, VERTROUWDHEID EN VOORSPELBAARHEID

Veiligheid, Vertrouwdheid en Voorspelbaarheid. We hebben het allemaal nodig in ons leven. Als er een patroon verandert in ons leven, voelen we ons vaak even heel ongemakkelijk. Dat is heel normaal. Denk maar aan een verandering in je normale ‘route’ in de supermarkt of een wegomlegging. Je moet zelf de nieuwe route of de weg weer vinden. Dat is soms even lastig.

Dat zelfde gebeurt nu in de Coronatijd, als je je familie en/of vrienden niet kunt bezoeken, niet ‘normaal’ kunt gaan sporten, niet op een terrasje kan gaan zitten, niet uit eten kan, met 1,5 meter afstand je boodschappen moet doen, niet ‘normaal’ kan winkelen, niet naar een theater, vereniging/sociëteit kunt etc. Vul het zelf maar in. Dat alles heeft ook invloed op je dagelijks leven, je patroon. Dan kun je je even heel ongemakkelijk, alleen en zelfs eenzaam voelen. Dat is over het algemeen maar tijdelijk en ook heel gewoon. Patronen vormen nu eenmaal die veiligheid, vertrouwdheid en voorspelbaarheid.

Als er een patroon verandert moet je je zelf aanpassen, nieuwe patronen vormen. Dat kan dus pas als we straks stap voor stap weer meer ‘vrijheid’ krijgen.

Zorg nu dus goed voor het onderhoud van je contacten, hetzij met bezoekjes op afstand, (video)bellen, chatten etc. Als je elkaar straks weer kunt omhelzen, komt het goede gevoel meestal ook weer terug!

DEZE CORONATIJD IS OOK EEN LIFE-EVENT

Je eerste reactie na zo’n life-event is ‘verdoving’ of opwinding, daarna ongeloof, vergoelijken of ontkennen, onzekerheid, verlies van vertrouwen, verwarring, neerslachtigheid. Kortom in zo’n periode voelt je leven als een rit in een achtbaan.
Deze periode van veranderingen wordt rouwperiode of transitieperiode genoemd en duurt gemiddeld 6 à 9 maanden. Kijk maar eens op onderstaande foto naar het model van de transitiefases van  Hopson, Adams en Scally.

Afscheid nemen van hoe het was, heeft dus tijd nodig. Voor iedereen is de duur van die periode verschillend. Alleen jij weet wanneer de tijd rijp is om de stap naar een nieuw leven te gaan nemen, nieuwe patronen te gaan vormen.

HOE JE DE UITDAGING AANGAAT ALS DE TIJD RIJP IS VOOR DE VOLGENDE STAP

Op een dag voel je zelf dat je weer open staat voor de volgende stap. De gebeurtenissen zijn feiten en kun je niet meer terugdraaien. Je herinneringen aan hoe het was blijven en daarnaast gaat het leven ook door. Het één sluit het ander niet uit. Je hoeft geen dingen weg te duwen of te vergeten als je dat niet wilt. Je leven krijgt er een nieuw tweede spoor bij.

Vaak wil je die stap wel maken naar een nieuw leven, maar ben je bang voor de verandering en risico’s. Zeker na deze Coronatijd. Wees gerust, dit is een heel normale angst. Elke grote of kleine verandering in het leven brengt soms angsten met zich mee. Angsten beschermen je tegen het nemen van onnodige risico’s. Maar soms blijken je angsten ongegrond. Meestal heb je meer kracht dan je denkt om weer door te gaan, je uitdagingen te overwinnen.

Denk maar eens terug aan de grootste uitdagingen in je leven en/of je werk die je al eerder gehad hebt. Laat deze uitdagingen weer eens in je gedachten voorbij komen en voel even wat deze met je deden. Niet te lang, laat ze gewoon even rustig voorbij komen. Vraag je eens af welke je al eerder overwonnen hebt en hoe je dat gedaan hebt. Dacht je destijds in het begin dat het je zou lukken? Wat was de gedachte en/of actie die je heeft geholpen de uitdaging aan te gaan? Kun je die gedachte/actie nu weer gebruiken in de overstap naar een ander leven en/of baan? Of zoek je toch liever deskundige hulp van iemand die je kan coachen met de juiste vragen.

WAT JE NA DE CORONATIJD KAN HELPEN STAPPEN TE ZETTEN

Je levensgeluk wordt bepaald door 6 belangrijke thema’s: persoonlijke groei, gezondheid, familie/vrienden, financiën, relatie en werk/carrière. Kleine of grote veranderingen in je leven vallen vaak binnen één of meerdere van deze thema’s en hebben vaak ook heel veel invloed op elkaar. Deskundige hulp is dan echt geen overbodige luxe. Het is immers soms lastig om na zo’n verandering in je leven in je eentje de balans weer te vinden. Een beetje hulp kan je dan wel gebruiken. Waarom denk je dat topsporters allemaal een coach hebben? Maar ja, wat is dan de juiste deskundige hulp? Een zelfhulpboek, een therapeut, huisarts, coach, counselor, financieel adviseur, relatietherapie, een Specialist Eenzaamheid ……..

Buiten dat het een lastige keus is, spelen voor veel mensen ook vaak de kosten nog mee. Waarschijnlijk zoek je je rot op internet naar de juiste hulp en zie je door de bomen het bos niet meer. Als je dan uiteindelijk een verkeerde keus maakt, kan je èn teleurgesteld worden omdat je de verkeerde hulpverlener hebt gekozen èn ook nog eens heel veel geld kwijt zijn voor iets dat niet geholpen heeft. Dat is iets wat je na deze Coronatijd misschien al helemaal niet kunt gebruiken. Het kan dus fijn zijn om bijvoorbeeld te weten of jouw gevoelens na een verandering in je leven te maken hebben met eenzaamheid? Dat je wat meer inzicht en advies wilt en krijgt over gevoelens van eenzaamheid en een mogelijke oplossing. Gelukkig is dat mogelijk. Doe gerust geheel vrijblijvend deze (gratis) test. De test is geheel anoniem, duurt ongeveer 10 minuten en je gegevens worden niet opgeslagen. De uitslag krijg je daarom uitsluitend in de vorm van een rapport op je scherm.

Als je niet weet hoe je jouw probleem kunt aanpakken, of als je gevoelen (te) lang blijven aanhouden, zoek dan iemand die verstand van zaken heeft en jou kan uitleggen hoe je dat doet. Iemand die daarvoor is opgeleid, die weet wat hij of zij doet.

ZOEK HIER NAAR DESKUNDIGE HULP BIJ JOU IN DE BUURT

Last van gevoelens van eenzaamheid

Je eenzaam voelen = last hebben van eenzaamheid

Op dit moment hebben veel mensen last van gevoelens van eenzaamheid. Jong èn oud, alleenstaand, gehuwd, kinderen, geen kinderen, vrienden, geen vrienden, werk, geen werk. Daar zijn ook mensen bij die dagelijks veel digitale contacten hebben. Je kunt een partner hebben en je toch heel ellendig en eenzaam voelen. Je kunt je moederziel alleen voelen, ook al heb je veel digitale contacten.

Eenzaamheid is een situatie. Last van eenzaamheid is het nare gevoel. Het kan zijn dat als je je situatie verandert, dat dan je eenzaamheid verdwijnt.

Eenzaamheid wordt ook vaak beschreven als gevoel van leegte, een gevoel van niet-verbonden zijn met de anderen, met de wereld. Iedereen voelt het wel eens. Dat is heel normaal. Als je leven overhoop ligt door een gebeurtenis die je dagelijkse patronen verstoord, raak je vaak een poosje van slag. Zo’n situatie is dus vaak tijdelijk. Als je je draai weer gevonden hebt, de draad weer oppakt, nieuwe patronen vormt, verdwijnt dat nare gevoel ook weer. Er is een verschil tussen alleen zijn, (tijdelijke) eenzaamheid, langdurige eenzaamheid en sociaal isolement.

Voor de meeste mensen zal daarom ook gelden dat hun gevoelens van eenzaamheid weer verdwijnen als de Corona-crisis voorbij is. Dan is het geen last meer. Ook al wordt het nooit meer zoals het was, de situatie verandert.

Hoe lang duurt het voor die gevoelens weer verdwijnen?

Dat is voor iedereen verschillend. Er zijn mensen die zich tijdens deze crisis niet tot nauwelijks eenzaam hebben gevoeld. Anderen zijn zelf ernstig ziek geweest, hebben een geliefde verloren, hun bedrijf of baan verloren of nog erger, hebben met meerdere van deze situaties tegelijkertijd te maken gehad. Wat er ook is gebeurd, we kunnen de feiten niet meer veranderen, niets meer terugdraaien. We zullen moeten leren omgaan met de gevolgen van die veranderingen.

De kans dat je last krijgt van gevoelens van eenzaamheid is levensgroot. Eigenlijk is dat wel zeker. Het is na al die veranderingen, hoe klein of groot dan ook, niet te voorkomen. Toch is het gevoel van eenzaamheid ook dan vaak tijdelijk, zeker niet leuk, maar over het algemeen wel overheen te komen, ook al heeft dat soms lange(re) tijd nodig. Ook dat is normaal. Je maakt een transitiefase door, de duur ervan is voor iedereen verschillend. Jeannette Rijks van faktor5 schreef er al een artikel over. Zie onderstaande leestip.

Wanneer wordt eenzaamheid dan wel een probleem?

Als je gevoelens van eenzaamheid langer duren dan ongeveer een jaar, wordt het wel een probleem. Je kon dat heel goed zien in de transitiecurve van Hopson, Adams en Scally in het artikel van Jeannette Rijks. Na ongeveer een jaar worden gevoelens van eenzaamheid chronisch en krijg je last van steeds meer mentale en fysieke klachten. Wat langdurige eenzaamheid voel je in je brein en in je lijf.

De belangrijkste veranderingen die langdurige eenzaamheid veroorzaakt zijn deze*:

  • Je kunt gezichten niet meer goed beoordelen en denkt dat mensen je slecht gezind zijn. Je wordt achterdochtig en bang en trekt je nog meer terug. Waarom zou je omgaan met mensen die niet leuk zijn?
  • Je hormoonhuishouding raakt in de war, waardoor je onder meer geen prettige gevoelens meer krijgt als je met andere mensen omgaat. Als het niet fijn voelt met mensen om te gaan, waarom zou je dat dan doen?
  • Je wordt minder slim. Zo’n tien à twaalf IQ punten ga je erop achteruit als je je lang eenzaam voelt. Dat maakt het lastig te bedenken wat je zou kunnen doen om het op te lossen.

Als er sprake is van langdurige eenzaamheid lukt het helaas vaak niet meer er zonder professionele hulp uit te komen. Dr. Erik Scherder heeft al eens uitgelegd hoe de afgifte van cortisol verstoord kan raken als de hippocampus niet goed werkt. Teveel stress leidt tot een overwerkte Hippocampus. Dat zorgt ervoor dat je de controle over je emoties kwijt raakt en gestrest raakt. Bij eenzaamheid gebeurt hetzelfde. Eenzaamheid veroorzaakt ook stress. Langdurige eenzaamheid veroorzaakt dan ook hersenveranderingen. Eenzaamheid en pijn laten dezelfde reacties zien bij hersenonderzoeken. Echt niet iets om te negeren. Niet goed dus om dat te negeren. Door die hersenveranderingen en je eenzame brein raak je gevangen in je eigen cirkeltje.

Wat helpt bij langdurige eenzaamheid?

Allereerst moet je die rouwperiode door. Het heeft totaal geen zin om midden in een periode dat je leven op zijn kop staat alles op alles te zetten er op dat moment van af te komen of je gevoelens weg te duwen.

Verder is ieders verhaal is anders. Wat voor de één helpt, helpt een ander niet. Je terugtrekken achter de TV, smartphone of laptop, (te veel) eten, (te veel) drinken, is allemaal verslavende afleiding. Als je je zo rot voelt, heb je immers helemaal geen zin in andere mensen. Dan zit je liever op in je eentje op de bank. Helaas lost dat allemaal niets op, integendeel!

Last van eenzaamheid aanpakken is dus maatwerk

Aanpak van eenzaamheid moet passen bij de behoefte van de persoon.

  • De aanpak moet passen bij de situatie van de persoon.
  • De aanpak moet gericht zijn op het vergroten van de zelfwaardering van de persoon.
  • De aanpak moet bestaan uit wederzijds gelijkwaardig en herhaald contact.

Het heeft nauwelijks zin iemand ‘van boven opgelegd’ te helpen. De kans dat hiermee een lage zelfwaardering alleen maar wordt bevestigd, is groot. Echte hulp bij eenzaamheid veroorzaakt een verandering in het leven, een verandering van eenzaam naar niet-eenzaam. Dat kan alleen als er voldoende deskundigheid en voldoende tijd wordt geïnvesteerd om dat te bewerkstelligen. Dit zijn geen voldoende, maar wel noodzakelijke factoren. Voor een aanpak met noodzakelijke en voldoende factoren is het belangrijk goed opgeleide deskundige hulp te hebben**.

Als je van je gevoelens van eenzaamheid wil afkomen, is het belangrijk dat je eerst weer goed in je vel en brein komt te zitten, weten wie je precies bent en wat je belangrijk vindt in je leven. Dat is de allereerste stap dus. Je richten op de positieve kant van het leven. Wat vind je het allerbelangrijkste in je leven/werk/gezin/vriendschap/relatie? Wanneer heb je geen last van je probleem/gevoel? Wat zou je helpen om voor elkaar te krijgen wat je graag wilt? En wat nog meer? Wat nog meer….. Waarover ben je zo tevreden in je leven en wil je zeker behouden? Dit zijn maar een paar voorbeelden van vragen waarop iedereen een ander antwoord heeft. Dus alleen jij kan deze vragen beantwoorden in jouw situatie. Iemand anders, wel iemand met kennis van zaken, kan je helpen bij het realiseren van wat je wilt veranderen in je leven. Je kunt het ècht zelf, als je wilt ben ik (of een collega) er om je te begeleiden. Je kunt me ook altijd mailen als je iets wilt vragen.

*bron: Faktor5 **bron: Eenzaamheid Informatie Centrum

IK VOEL ME EENZAAM IN MIJN RELATIE

Als je je binnen je relatie niet meer gewaardeerd voelt om wie je zelf bent en niet meer vindt waar je behoefte aan hebt, kan dat je als mens ongelooflijk eenzaam maken. Je voelt je eenzaam in je relatie………

Op 14 februari was het Valentijnsdag. Een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met bijvoorbeeld cadeautjes, bloemen of kaarten.

Voor velen is het hebben van een geliefde en een relatie iets prettigs, liefdevol, vertrouwd en veilig. Voor diegenen die zo’n relatie niet hebben, is het vaak iets waar ze naar verlangen, misschien zelfs wel idealiseren. Een verbintenis waarbij zij zich fijn voelen. Een verbinding met wederzijdse waardering, aandacht, acceptatie en aanraking. Voeg daar nog een aantal componenten aan toe, zoals voldoende inkomen, seksuele intimiteit, plezier, begrip, gezelligheid, misschien een goed uiterlijk. Dit of een soortgelijk plaatje hebben de meeste mensen waarschijnlijk voor ogen als ze op zoek zijn naar hun ideale partner. Een plaatje waarbij er voldoende liefde aanwezig is en blijft om te beloven dat je er voor elkaar zult zijn in voor- èn tegenspoed. Liefde is immers een diepe acceptatie van elkaar. Er is dan sprake van wederzijdse genegenheid en toewijding, je bent elkaar goedgezind en hebt alles voor elkaar over.

Waarom willen we als mens toch zo graag een partner?

Alleen is maar alleen. Dus een perfecte relatie, gebaseerd op de romantische liefde lijkt voor de meesten onder ons het ultieme levensdoel te zijn. Contact, verbondenheid en intimiteit met iemand waar jij je goed bij voelt. Iemand waar je alles mee kunt delen, waar je je veilig bij voelt, jezelf durft te zijn, die je alle aandacht geeft, jou waardeert, accepteert en je nodig heeft. Een mens is immers een sociaal wezen. Zonder zo’n relatie heb je geen verbondenheid met iemand anders. We willen als mens allemaal het gevoel hebben nodig te zijn, geliefd te zijn, te worden gewaardeerd en te worden geaccepteerd.

En dan heb je die ideale partner, die perfecte relatie gevonden, en dan………..? Hoe dan verder? Ben je dan per definitie beter af dan iemand die dat (nog) niet heeft? Of wat gebeurt er als door omstandigheden ergens in de verbinding een breuk ontstaat? Niet echt iets waar je al over nadenkt als je net je perfecte partner gevonden hebt toch?

De belangrijkste redenen waarom zelfs de meest ideale relatie gaat ‘schuren’

Intense verliefdheid en verlangen in een relatie is meestal een periode waarin alles nog nieuw is, je elkaar nog helemaal aan het ontdekken bent. Heerlijk natuurlijk! Het is wel realistisch om eerlijk naar jezelf en de ander te zijn en te beseffen dat dit heerlijke, verliefde gevoel, die vlinders in je buik na verloop van tijd langzaamaan minder worden of op zijn minst ‘gewoon’ worden. Dat het normaal is dat je het ook wel eens niet met elkaar eens bent, boos op elkaar wordt of je elkaar even helemaal niet begrijpt. Dan kijk je met andere ogen naar elkaar, de roze bril gaat af en de verliefdheid is misschien even ver te zoeken.

Logisch, je bent en blijft twee verschillende wezens, met een eigen identiteit. En dat is goed. Je mag en moet zelfs blijven wie je bent. Iedereen is goed zoals hij/zij is. Een beetje geven en nemen kan geen kwaad, een beetje van elkaar leren en naar elkaar toegroeien is prima en ook vaak heel wenselijk. Wat er ook gebeurt, als je van elkaar houdt, je een stevige verbinding hebt, dan accepteer je dat, ook al ben je het niet altijd met elkaar eens. Dan wordt opeens die uitdrukking ook duidelijk…..in voor- en tegenspoed. Want een relatie is niet altijd rozengeur en maneschijn. We hebben als mens allemaal onze mooie momenten en tegenslagen. Momenten dat je je rot voelt en je gevoel met elkaar wilt delen.

Wat nu als je perfecte relatie niet zo perfect blijkt te zijn als je dacht?

Er zijn genoeg mensen die om welke redenen dan ook bij hun partner uiteindelijk toch niet (blijven) vinden wat ze nodig hebben, terwijl ze wel bij elkaar blijven. Dat kan een enorme eenzaamheid met zich meebrengen.

Je kunt je bijvoorbeeld zo voelen doordat je geen liefde kwijt kunt in je relatie. Dat je relatie te oppervlakkig blijft, terwijl jij ‘meer’ wilt. Dat jij diegene bent die gelooft dat een goede relatie er één is van geven en nemen en jij alleen maar blijkt te geven. Of dat je toch je eigen opvattingen niet meer durft te delen omdat je er iedere keer ruzie over krijgt. Je voelt je niet veilig meer. Of dat je partner ziek wordt, niet meer de mens is waar je zo verliefd op werd, misschien van jouw zorgen afhankelijk is geworden. Je een kind verliest en je partner niet over gevoelens wil praten en jij wel. Dat je graag nog eens geknuffeld wil worden, maar je partner alleen nog maar oog heeft voor het werk, auto en zakelijke contacten. Je elkaar niet meer lijkt te begrijpen, je je niet meer gehoord of gezien voelt. Als je je als vrouw alleen maar gewaardeerd voelt omdat je zo goed voor je partner en kinderen zorgt en niet meer om wie je zelf bent. Als je je als man alleen nog maar gewaardeerd voelt omdat je voldoende geld binnen brengt voor de hypotheek en kinderen en niet meer om wie je zelf bent.

Dat alles kan een mens ongelooflijk eenzaam maken.

Hoe kan je omgaan met eenzaamheid binnen je relatie

Wie moppert omdat dromen niet zijn uitgekomen kan die energie beter stoppen in het bouwen aan een andere toekomst. Of zich de ogen uitwrijven en beseffen dat het hier en nu zo slecht nog niet is. Als je niet hebt wat of hoe je het graag wil, zul je op een of andere manier ervoor moeten zorgen dat je het krijgt. Je zult je moeten openstellen voor de ander, aandacht geven, om zelf aandacht te kunnen krijgen. Waardering die ieder mens nodig heeft. Als je je afsluit voor je partner, mis je de positieve aandacht van ander. Als je alleen de schuld geeft aan de ander dat jouw leven niet zo is als je graag wil dat het is, verandert er waarschijnlijk niet veel.

Ook kan het best zijn dat jij wel degelijk aandacht krijgt, maar dat je die aandacht niet meer ziet. Het is zo gewoon, zo’n sleur, zo saai… Als het jouw probleem is, is het aan jou om een oplossing te zoeken. Vernieuw die relatie! Maak het weer spannend. Verzin iets nieuws.

Daarvoor is het wel eerst nodig dat je eerst zelf weet wie je bent, waar je nu staat in het leven, wat je situatie is, wat je belangrijk vindt, hoe tevreden je bent, wat je anders wil en hoe je dat gaat lukken.

Je waarden, je interesses, het kunnen delen met elkaar, dat zijn onder andere belangrijke elementen die mensen verenigen. Het startpunt om elke relatie op te bouwen, vast te houden of verder uit te bouwen.

Waarom het goed is ook zonder partner te kunnen genieten van het leven

Ook al heb je een partner en is je relatie er een waarin je alles kunt delen en je samen veel plezier hebt, is het goed je eigen dingen te blijven doen. Als je alles altijd samendoet, ontstaat er een patroon van alles samendoen. Dat betekent dat je elkaar vreselijk in de weg kunt gaan zitten. Want als de een iets leuk vindt wat de ander niet wil en er dan vervolgens helemaal niets wordt ondernomen, kan er ontevredenheid ontstaan. Ook als er door omstandigheden ergens in de verbinding een breuk ontstaat kan er een probleem optreden. Dan moet je misschien opeens alles weer alleen doen en dat ben je dan niet meer gewend.

Voor sommigen kan het dan ook teleurstellend zijn te merken dat ze er zelf op uit moeten, dingen alleen doen, niet afhankelijk zijn van hun partner. Toch is dat normaal. Het zou ook wel erg veel gevraagd zijn van een mens dat hij of zij in alle behoeften van de ander voorziet toch?!

Wie zichzelf zielig vindt en afhankelijk is van wat een ander toevallig te bieden heeft, plaatst zichzelf al gauw in de rol van slachtoffer. Daarmee maak je het al bijna onmogelijk om een gezonde, wederkerige relatie met iemand aan te gaan. Je zult dan ook steeds weer op nieuw slachtoffer zijn.

Elk mens heeft behoefte aan menselijk contact. Eenzaamheid verlichten door het vinden van een relatie moet echter geen doel op zich zijn. Je kunt hunkeren naar verandering in je leven, maar als je zelf niets onderneemt om er verandering in te brengen, gebeurt er niets.

Wat kun je doen als je je eenzaam blijft voelen in je relatie?

Eenzaamheid is een situatie. Last van eenzaamheid is het nare gevoel. Het kan zijn dat als je je situatie verandert, dat dan je eenzaamheid verdwijnt. Bijvoorbeeld als je een goed gesprek durft aan te gaan met je partner. Maar daarmee ben je zelf nog niet veranderd. En je partner kun je nu eenmaal niet veranderen. Ook de manier waarop je met zo’n eenzame situatie omgaat is dan nog niet veranderd. Je maakt je daardoor enorm kwetsbaar, omdat je die partner blijkbaar werkelijk nodig hebt om je niet eenzaam te voelen. Als je dus echt dat nare gevoel van eenzaam zijn wilt veranderen, zul je jezelf onderhanden moeten nemen. Je zult niet alleen bepaalde gewoontes moeten veranderen, gewoontes die jou in die eenzame situatie houden. Je zult ook moeten ontdekken wat nu precies jouw eigen diepste behoefte is. Besluiten nemen, zodat je de juiste nieuwe gewoontes zult aanleren. Nieuwe gewoontes die ervoor zorgen dat die behoefte van jou ook wordt bevredigd. Laat een ander meer dan de oplossing van jouw probleem zijn…………. Gun jezelf een leuker leven, doorbreek je oude patronen!

Vragen? Stel ze gerust!

Waarom anderen en de 26 miljoen extra van het kabinet jouw langdurige eenzaamheid nog niet gaan oplossen

Er komt steeds meer aandacht voor eenzaamheid en de aanpak ervan. Eenzaamheid is in de politiek een relatief nieuw thema, waar ook minister Hugo de Jonge (volksgezondheid) en minister Sigrid Kaag nu aandacht voor vragen. De bedoeling van deze en andere meestal eenmalige initiatieven is het oplossen van de eenzaamheid in Nederland.
Maar zijn deze initiatieven wel geschikt voor diegenen die al langdurig met deze situatie en gevoelens te maken hebben?

Er komt steeds meer aandacht voor het oplossen van eenzaamheid en de aanpak ervan. Eenzaamheid is in de politiek een relatief nieuw thema, waar ook minister Hugo de Jonge (volksgezondheid) en minister Sigrid Kaag nu aandacht voor vragen. Er worden gelden beschikbaar gesteld voor op zich mooie initiatieven zoals kerstkaartenacties, eenmalige huisbezoekjes, maatjesprojecten etc. Enkele krantenkoppen van de laatste tijd zijn bijvoorbeeld:  ‘KIN Makelaars gunt eenzame ouderen een warme kerst’, ‘kerstlunch voor alleenwonende ouderen’, ‘Heeft u een stoel vrij tijdens het kerstdiner?’

De bedoeling van deze en andere meestal eenmalige initiatieven is het oplossen van de eenzaamheid in Nederland.

Deze initiatieven zijn vooral nuttig als preventiemiddel tegen chronische eenzaamheid, ze gaan de al bestaande chronische (langdurige) eenzaamheid echter niet oplossen. Want er is namelijk sprake van een wezenlijk verschil tussen tijdelijke en langdurige eenzaamheid èn de noodzaak van de aanpak ervan. Als er sprake is van langdurige eenzaamheid (langer dan een +/- een jaar) durft iemand over het algemeen helemaal niet naar dit soort bijeenkomsten toe.

Daarom is het goed om eerst te weten waar we het over hebben

Er is namelijk een wezenlijk verschil tussen alleen zijn, sociaal isolement, je eenzaam voelen en je lángdurig eenzaam voelen. Bij alleen wonen en sociaal isolement is er sprake van een situatie. Eenzaamheid en langdurige eenzaamheid zijn een individueel gevoel.

Iemand die alleen is, hóeft zich niet eenzaam te voelen. Iemand met veel vrienden, een partner, kinderen en/of werk kan zich daarentegen enorm eenzaam voelen. En als je je niet kunt losmaken van dat gevoel, kan het je hele leven (blijven) beïnvloeden.

Er zijn mensen die alleen wonen en zich niet eenzaam voelen. Jong, oud, rijk en arm. Alleen wonen is dus géén synoniem voor eenzaamheid. Alleen wonen, kan echter óók betekenen dat je géén of een heel klein netwerk hebt. Dan spreek je wel van een sociaal isolement.

En wat is eenzaamheid nu eigenlijk……..

Eenzaamheid is een signaal van je lijf, net als honger en dorst. Niet méér en niet minder. Je komt iets tekort. Je weet wat te doen. Bij dorst ga je drinken, bij honger ga je eten. Bij eenzaamheid heb je een fysiek tekort aan patronen van verbinding met andere mensen (definitie: Jeannette Rijks). Fysiek omdat je het in je lijf voelt, tekort in patronen van verbinding omdat een eenmalig bezoekje niets oplost. Het gaat om een regelmatig terugkerende verbinding met andere mensen met dezelfde waarden en die ook verbinding met jou willen. Een verbinding van betekenis dus.

Een gevoel van eenzaamheid overkomt ons allemaal, dat hoort bij ons leven. Vooral na een levensgebeurtenis, klein, groot, positief èn negatief. Je vertrouwde patronen worden verstoord. Als je als kind niet mag meespelen, als je je onzeker voelt als puber, als je als student op jezelf gaat wonen, als je moeder wordt, als je kinderen uitvliegen, als je gaat scheiden, je gaat verhuizen, je partner overlijdt, je met pensioen gaat, vul het maar aan.

Meestal is dat gevoel van eenzaamheid dan tijdelijk. Zeker niet leuk, maar er is over het algemeen wel overheen te komen. Je maakt een transitiefase door, de duur daarvan is voor iedereen verschillend. Belangrijk is vooral dat je er over praat met familie, goede vrienden.

Hoe het komt dat langdurige (chronische) eenzaamheid je zo belemmert in het aangaan van sociale contacten

Als je gevoelens van eenzaamheid langer duren dan ongeveer een jaar, wordt het wel een probleem. Dan wordt het chronisch en krijg je steeds meer mentale en fysieke klachten. Er ontstaat ook een hersenverandering. Je komt in een neerwaartse spiraal terecht. Want langdurige eenzaamheid voel je in je brein en in je lijf, het doet iets gemeens met je. Zoals iemand eens zei: eenzaamheid is een monster.

De belangrijkste veranderingen die langdurige eenzaamheid veroorzaakt zijn de volgende:

  • Je kunt gezichten bijvoorbeeld niet meer goed beoordelen en denkt dat mensen je slecht gezind zijn. Je wordt achterdochtig, bang en trekt je nog meer terug. Waarom zou je omgaan met mensen die niet leuk zijn? Sociaal isolement ligt hier op de loer……..
  • Je hormoonhuishouding raakt in de war, waardoor je onder meer geen prettige gevoelens meer krijgt als je met andere mensen omgaat. Als het niet fijn voelt met mensen om te gaan, waarom zou je dat dan doen? Sociaal isolement ligt hier op de loer…..
  • Je IQ gaat zo’n tien à twaalf punten achteruit als je je lang eenzaam voelt. Dat maakt het lastig te bedenken wat je zou kunnen doen om het op te lossen.

Als je dan toch een poging waagt naar zo’n kerstlunch of -diner te gaan, voel je je waarschijnlijk doodongelukkig tussen al die vreemde mensen. En als je het wel gezellig vond, voel je je na afloop zo mogelijk nog eenzamer. Dus deze initiatieven zijn mooi als preventiemiddel, maar niet geschikt voor het oplossen van de gevoelens en de situatie van diegenen die er al langdurig mee te maken hebben.

5 redenen waarom de huidige aanpak de langdurige eenzaamheid niet gaat oplossen

Dit komt omdat:

  • eenzaamheid een individueel gevoel is. Jouw gevoel is niet op te lossen door een ander of met geld. Net als anderen jouw problemen niet kunnen oplossen voor je, kunnen zij ook jouw gevoelens van langdurige eenzaamheid niet voor je oplossen. Ook al geeft het kabinet nog zoveel extra geld voor de genoemde initiatieven;
  • gevoelens van eenzaamheid ontstaan na een levensgebeurtenis, een grote, kleine, positieve of negatieve verandering in je leven. Levensgebeurtenissen overkomen iedereen, rijk en arm, zijn niet tegen te houden, niet door en voor iemand en ook niet met geld. Dit gaat om tijdelijke eenzaamheid en blijft dus altijd bestaan. Deze hoeft niet ‘bestreden’ te worden, het hoort bij het leven;
  • het verwerken van levensgebeurtenissen tijd nodig heeft. Niemand kan deze tijd versnellen. Ook geld kan deze transitiefase niet verkorten. Tijd is niet te koop. De duur van deze (rouw)fase is voor iedereen verschillend;
  • activiteiten zoals een kerstdiner voor eenzame ouderen, kerstkaartjes sturen of een (extra) bezoekje vaak eenmalig zijn. Ze zullen zeker zorgen voor wat afleiding, maar ze lossen eenzaamheid echter niet blijvend op en zeker niet de chronische eenzaamheid;
  • anderen niet voor jou kunnen oplossen dat jij contact maakt met de mensen die bij jou passen. Alleen jij weet wat je belangrijk vindt in het leven en bij wie je je goed voelt.

Welke aanpak helpt dan wél bij langdurige eenzaamheid?

De aanpak moet:

  1. passen bij de behoefte van de persoon;
  2. afgestemd zijn op diens situatie;
  3. gericht zijn op het vergroten van de zelfwaardering;
  4. bestaan uit wederzijds gelijkwaardigheid en herhaald contact.

Of het nu gaat om Sociaal Isolement of Eenzaamheid: Het heeft nauwelijks zin iemand ‘van boven opgelegd’ te helpen. De kans dat hiermee een lage zelfwaardering alleen maar wordt bevestigd, is groot. Iemand moet zelf bereid zijn iets te willen doen aan zijn of haar situatie of hulp vragen. Hulp op maat kan dan uitzicht bieden op een verandering in het leven, een verandering van eenzaam naar niet-eenzaam. Noodzakelijk is dat er voldoende deskundigheid en tijd wordt geïnvesteerd om dat te bewerkstelligen. Voor een kansrijke interventie is het belangrijk goed opgeleide deskundige hulp te hebben, de hulp/begeleiding op het juiste moment aan te bieden en de aanpak op het juiste niveau in te steken.

Wat ís dan het juiste moment en het juiste niveau?

Ik heb het woord ‘transitiefase’ hierboven al eerder genoemd. In onze levensloop zijn er periodes van relatieve rust, van chaos en er zijn ‘overgangsperiodes’, periodes van verandering. Als er een levensgebeurtenis plaatsvindt, leuk of niet leuk, klein of groot, dan doorlopen we verschillende stadia. Deze periode van verandering noemen we transitieperiodes. Er zijn verschillende vormen van ondersteuning bij eenzaamheid die zijn aan te raden in elk van die stadia. Het is dus goed om te weten in welk stadium iemand zich bevindt. Daarvoor moet je verstand hebben van de aanpak van eenzaamheid, weten wat werkt en wat niet, kennis hebben van wat mogelijk is en waar de grenzen van hulp liggen.

Ook de aanpak op het juiste niveau is per persoon verschillend. Een interventie is alleen kansrijk als deze op het juiste niveau toegepast wordt. Als iemand bijvoorbeeld ‘onder de mensen gebracht wordt’, neemt hij/zij zichzelf altijd mee. Er kan ook bijvoorbeeld nog iets in het gedrag moeten veranderen. Of er is sprake van belemmerde overtuigingen die veranderingen tegenhouden. Eenzaamheid en de aanpak ervan is zeer complex. Dat maakt de aanpak ervan een stuk ingewikkelder als de kennis erover ontbreekt.

Wie weten wat er werkt en wat niet?

De Specialisten Eenzaamheid zijn speciaal voor deze aanpak opgeleid en hebben geleerd oplossingsgericht te coachen en effectief te communiceren. De specialisten zijn deskundig op het gebied van eenzaamheid, kunnen zowel adviseren als voorlichten en individuele coaching inzetten binnen een groep door middel van hun cursus Creatief Leven. Ze hebben inzicht in hoe verbinding in het leven een rol speelt en kennen de gezondheidseffecten – op lichaam en geest – van gebrek aan verbinding. Deze specialisten weten als geen ander hoe zij anderen kunnen helpen bij de aanpak van hun eenzaamheid en zich daardoor (weer) gelukkiger kunnen voelen.

De cursus Creatief Leven wordt in het hele land gegeven door gecertificeerde Specialisten Eenzaamheid en is bewezen effectief. Een groepscursus van minimaal 6 deelnemers maximaal 12 deelnemers kost gemiddeld € 400,– per deelnemer (inclusief een werkboek, cursusmateriaal en huur lesruimte). Acht lessen van 2 à 2,5 uur per keer. Voor veel mensen is die € 400,– toch een onoverkomelijke drempel. Hoe mooi zou het zijn als een deel van de beschikbare overheidsgelden gebruikt zou worden voor specifiek de aanpak van langdurige eenzaamheid. En ligt het niet voor de hand dat hier ook de zorgverzekeringen een rol zouden moeten nemen? Al was het maar omdat met de aanpak van chronische eenzaamheid ook veel vervolgschade in de gezondheidssfeer wordt voorkomen.

Wat doet ‘Creatief Leven’?

In tegenstelling tot eenmalige activiteiten is ´Creatief Leven´ een programma dat de noodzakelijke en voldoende voorwaarden biedt voor het zelf leren aanpakken van eenzaamheid.

Globaal zijn de voorwaarden voor het slagen van deze cursus, afgezien van de inhoud van het programma:

  • Een groepsverband (biedt hoop, veilige omgeving om te oefenen, stimulerende sfeer)
  • Een strakke, gestructureerde aanpak (vast patroon geeft veiligheid, sturing op positiviteit)
  • Een deskundige begeleiding (´Specialist Eenzaamheid´, opgeleid bij faktor5)

Vragen? Stel ze gerust!

Het werkboek Creatief Leven
QR code rechtstreeks naar www.eenzaamheid.info.
Deze site staat bol van de informatie. Gebruik het zoekvak om naar een speciaal onderwerp te zoeken. Je vindt hier onder meer:
hoe je beter met eenzaamheid om kunt gaan
hoe je anderen kunt steunen
hoe je zelf deskundig wordt 

Je eenzaam voelen op het werk

Eenzaamheid op het werk…… Wees ervan bewust dat jij, maar ook jouw collega’s, werknemers en klanten soms een (innerlijke) strijd voeren, waar niemand iets vanaf weet. Dat je daardoor last kunt hebben van (langdurige) eenzaamheid.

“Je hebt echt geen idee waar mensen mee te maken hebben in hun persoonlijke leven. Iedereen die je tegenkomt, voert een strijd waar we niets van weten”, las ik vandaag in een post op LinkedIn.

En zo is het, ieder huisje heeft zijn kruisje. We hebben allemaal te maken met gebeurtenissen in ons leven waar een ander niets van af weet. Privé en/of op het werk. Dingen waar je niet zo makkelijk over praat. En je wordt wel door je werkgever en collega’s geacht ‘gewoon’ je werk te doen. Of je nu lekker in je vel zit of niet. Zij willen er -tot op zekere hoogte- best even aandacht aan besteden en rekening mee houden -als zij al van jouw sores op de hoogte zijn- maar willen er geen last van hebben. Daarom houden veel mensen maar hun mond.

Mensen zijn sociale wezens, de meesten van ons houden van voorspelbaarheid en veiligheid, een vertrouwde omgeving. We hechten aan vaste patronen, in het werk, onze sociale omgeving en het dagelijks leven. Als die patronen verstoord worden, hebben we daar meestal last van. Soms tijdelijk, soms langere tijd en het gebeurt ook dat iemand zich steeds ongelukkiger gaat voelen en niet meer bij machte is een andere draai aan zijn/haar leven te geven.

Zeven belangrijke redenen waarom mensen zich op het werk eenzaam kunnen voelen

  1. Te vaak echter lopen managers voor de troepen uit en verliezen ze onbedoeld de verbinding met hun team, waar niet iedereen snel genoeg kan schakelen of meekomen. De eisen zijn zo hoog, dat veel mensen op hun tenen lopen, het niet durven aan te geven om maar niet buiten de boot te vallen en vervolgens burn-out raken.
  2. Op de werkvloer worden individuele gevoelens nauwelijks onderkend en evenmin besproken, wat ook geldt voor eventuele ontwikkelingen in het privéleven van medewerkers. Het individuele welzijn lijkt vaak van minder belang.
  3. Om gemotiveerd te blijven, moeten medewerkers niet alleen de ruimte en het vertrouwen krijgen zich te ontwikkelen, maar moeten ze zich vooral ook gehoord, begrepen en –belangrijker nog- verbonden voelen. Dat is lang niet overal het geval.
  4. Veel grotere organisaties werken met flexplekken. De teamleden zitten dan vaak niet bij hun eigen team. Hun werkplek bevindt zich dagelijks tussen onbekende mensen en niet iedereen weet hier zo goed mee te socializen. Zij voelen zich vaak aan hun lot overgelaten, ervaren geen teamgevoel en/of ondersteuning en gaan daardoor met tegenzin naar hun werk.
  5. Niet iedereen is even zelfverzekerd, soms ook gevoelig van aard en vindt het in dat geval heel moeilijk om op anderen af te stappen. Als zij bijvoorbeeld door niemand gevraagd worden om mee te gaan lunchen, ligt er soms een behoorlijke druk op dit zo ‘normale’ onderdeel van de werkdag.
  6. 1,2 miljoen Nederlanders hebben te maken met pesten, intimidatie of discriminatie op het werk. Veel mensen die hulp durven te vragen bij hun leidinggevenden, krijgen dat niet. Uiteindelijk is een ziekmelding vaak het gevolg.
  7. Regelmatig wordt er bij reorganisaties c.q. doorontwikkelingen gekeken welke werknemer er naar het idee van de plaatsingscommissie het meest passend is voor een functie. Als iemand dan niet ‘past’, er geen andere functie beschikbaar is, is boventalligheid vaak het gevolg. Kijkt er niemand meer naar de talenten die iemand wèl heeft en waar deze heel waardevol voor de organisatie kunnen zijn. De werknemer voelt zich dan over het algemeen behoorlijk in de steek gelaten, in de kou staan, bij het grofvuil gezet.

Hoe kan het dat er zoveel mensen last hebben van eenzame gevoelens op de werkvloer?

Een werkgever en je andere collega’s staan er niet altijd bij stil dat bovengenoemde -en nog veel andere- voorvallen een enorme impact op jou als mens kunnen hebben. Daarnaast hebben ook alle werknemers èn leidinggevenden te maken met hùn privésores. Zowel een leidinggevende als een werknemer kan zich even heel alleen en machteloos voelen als er niemand is waar hij zijn sores mee kan delen en bij wie hij zich veilig kan uitlaten. Kortom, het is niet zo gek dat het zowel voor werknemers als voor werkgevers lastig is iedereen tevreden te houden, begrip te hebben voor elkaar en elkaar in hun waarde te laten. Een hele uitdaging!

Hoe kunnen werkgevers èn werknemers deze uitdaging aangaan?

Elke relatie heeft oprechte aandacht nodig. De relatie met een partner, kinderen, familie en vrienden loopt stuk als er geen tijd voor wordt vrijgemaakt of -waar nodig- voor wordt gevochten. Dit is niet anders in een werk- en klantrelatie. Oprecht, bewust en consequent aan vertrouwen werken, geeft in korte tijd een veel effectiever resultaat, zonder dat het extra energie kost.

Wees ervan bewust dat ook jouw collega’s, werknemers en klanten een (innerlijke) strijd kunnen voeren, waar je niets vanaf weet. Dat zij daardoor last kunnen hebben van (langdurige) eenzaamheid. Als een leidinggevende, medewerker of collega zich regelmatig ziekmeldt, kan een gebeurtenis in zijn of haar leven wel eens meer impact hebben dan je denkt.

Wanneer je dus een vermoeden hebt dat iemand zich ongelukkig en/of eenzaam voelt, is het belangrijk om precies te weten wat er gaande is, het bespreekbaar te maken. Speelt er concreet iets op het werk, bijvoorbeeld pesten, of is er privé iets aan de hand, zoals een zieke partner? Het gevoel van eenzaamheid neem je er niet meteen mee weg, maar je oprechte aandacht kan er al voor zorgen dat iemand zich gezien en gehoord voelt.

Let dus op in je werk- en privéomgeving op signalen en gedragsverandering en ga de dialoog aan! Zoek samen naar oplossingen, zorg dat je er bent voor elkaar, maak verbinding, maak dingen bespreekbaar, toon oprechte belangstelling, vraag door en voorkom dat je collega’s, werknemers en klanten verloren raken.

Heb je zelf te maken met werk- en/of privégebeurtenissen waardoor je je buitengesloten, alleen, niet gehoord, gezien of eenzaam voelt, zoek iemand op waarmee je je gevoelens kunt bespreken. Een vriend, vriendin, goede collega, vertrouwenspersoon, deskundige hulp. Worstel niet alleen verder. Dat is toch niet fijn? En vaak ook onnodig. Ga de uitdaging aan, zoek hulp, maak het bespreekbaar! Niemand kan het weten hoe jij je voelt, het niet aan het puntje van je neus zien, hooguit vermoeden, totdat jij je uitspreekt.

We zijn allemaal mensen, met allemaal onze gevoelens, sores, privé en in het werk. Heb compassie, wees attent, lief, geduldig, begripvol en aandachtig voor elkaar!

Waarom ouders zich na een scheiding het vaakst eenzaam voelen

Het zijn vooral de mensen zonder partner die sterk eenzaam zijn, blijkt uit een onderzoek van het CBS. Zo ervaren vooral alleenstaande ouders relatief het vaakst sterke gevoelens van eenzaamheid. Na een scheiding hebben mensen de grootste kans om zich sterk eenzaam te voelen. Waarom???

Ten eerste zien en horen zij vaak alleen nog maar het negatieve van elkaar. Als de ander iets goed doet, wordt vaak gezegd dat dit toeval is, zij hulp hebben gehad van anderen of dat de omstandigheden gunstiger waren. Kortom de ander kan geen goed meer doen. Het gevolg is dat zowel de één als de ander zich diep gekwetst voelt. Ten tweede groeit het onbegrip voor elkaar en elkaars gedrag. Vervolgens voelen beiden zich in de steek gelaten en buitengesloten. Tenslotte is de verbinding verbroken, letterlijk en figuurlijk.

De zeven belangrijkste redenen waardoor gescheiden ouders vaak sterke gevoelens van eenzaamheid ervaren

  1. Ze hebben niemand meer om hun zorgen, problemen én leuke momenten mee te kunnen delen
  2. Er zijn minder mogelijkheden om aan andere activiteiten deel te nemen
  3. Financiële gevolgen en problemen
  4. Boosheid, angst, machteloosheid, verdriet, verwijten en belemmerende overtuigingen maken het aangaan van een nieuwe relatie vaak lastig
  5. Verhuizen, onzekerheid over de toekomst
  6. Het maken van afspraken over de zorg, opvoeding, co-ouderschap, omgangsregelingen, alimentatie e.d. gaan vaak met veel emoties gepaard
  7. Gebrekkige communicatie en een tekort aan aandacht, intimitiet

Waarschijnlijk zijn er nog veel meer gevolgen die het leven na een scheiding er niet leuker op maken.

Wat opvalt aan de bovengenoemde zeven redenen

Zes van de zeven redenen die problemen veroorzaken zijn praktisch of materialistisch en liggen buiten jezelf. Alleen de redenen die bij punt 4 staan genoemd, zijn dingen die zich binnenin jou afspelen. En op al deze dingen heb jij zelf invloed. Die gevoelens zijn namelijk allemaal het gevolg van hoe jij omgaat met de andere zes punten.

Ligt het dan allemaal aan jou? Natuurlijk niet! Een scheiding is vooral een crisis in je leven. Een roerige en turbulente fase. Je raakt immers alles wat vertrouwd is kwijt. Alles lijkt opeens uitzichtloos. Dat maakt je vaak wanhopig. Ingrijpende veranderingen brengen nu eenmaal onrust met zich mee. Dat vraagt om heel veel aanpassingsvermogen in een fase waarin je gevoelens als in een rollercoaster alle kanten opgaan. Je vaste dagelijkse patronen zijn verstoord, je veilige haven is weg, je vertrouwde wereldje brokkelt af, alles is opeens allemaal anders.

Al met al doen die veranderingen na een scheiding heel wat met je. Opeens sta je er alleen voor. Je komt in een transitieperiode terecht. Je moet afscheid nemen van hoe het was en opnieuw beginnen. Verder is degene waar je alles mee deelde, waar je op kon vertrouwen, er niet meer voor je. Ook de wereld die daar bij hoorde, is er niet meer. Kortom, zowel de ander als de omstandigheden en omgeving zijn in één klap veranderd.  Dat kan een heel eenzaam gevoel geven. En zo zullen er altijd omstandigheden in je leven zijn die je ‘plannen’ anders laten lopen.

Alleen jij bent en blijft altijd wie je bent………

Hoe je anders kunt omgaan met dingen die je niet altijd zelf onder controle hebt

Feiten zijn niet meer te veranderen. Indien je je er dus van bewust bent dat je iets wat nu eenmaal gebeurd is nooit meer kunt terugdraaien en je een ander nooit kunt veranderen, blijft er maar één optie over. Die ene optie bestaat uit het oplossen van de belemmeringen in jouw binnenste. Niet blijven hangen in boosheid, irritatie, frustratie, willen dat dingen anders zijn dan ze zijn. Niet eindeloos blijven worstelen met je gevoelens. Dat levert je niets op en het lost niets op. Het geeft alleen maar meer stress.

Een nieuw leven ligt open voor je. Daar kan je nu zelf invulling aan geven, nieuwe keuzes maken. Je nieuwe leven zelf (weer) een zinvolle invulling geven, een nieuwe bestemming vinden. Echter, een duivels dilemma kondigt zich vervolgens aan. Want wat wil je nu écht en hoe los je al die praktische en materialistische problemen op?

Het antwoord op die vragen is een zoektocht in jezelf. Niet buiten jezelf en niet in anderen die het antwoord wel (denken te) weten. Het antwoord op de vraag wat jij nu echt wilt, ligt uiteindelijk al opgesloten in jezelf, in je onderbewustzijn. Evenals de wetenschap hoe jij het liefst met dingen omgaat. De kennis en antwoorden zijn al aanwezig, diep in je binnenste. Het vraagt alleen aandacht en geduld om erbij te komen, het heeft tijd nodig. Wat jij belangrijk vindt, waar jij je prettig bij voelt, hoe jij met dingen wil omgaan en wilt hoe anderen met jou omgaan, is bijvoorbeeld al lang in jou aanwezig. Wanneer iets niet goed voelt, klopt wat er gebeurt niet met deze kennis.

Hoe vind je na de scheiding wegen naar je nieuwe leven?

Zie het als een zoektocht, een uitdaging. Je onderbewustzijn is immers een bergruimte waarin al jouw kennis opgeslagen ligt. Een ruimte met inmiddels miljoenen laatjes en vakjes. Vaak zit wat je zoekt verspreid en zal je de kennis die je nodig hebt uit meerdere laatjes en vakjes moeten verzamelen en combineren om dat ene antwoord te vinden op je vraag.

Hoewel je je antwoord dan eindelijk gevonden hebt, ben je niet eens voor altijd klaar. Na een poosje gaat het misschien opnieuw wringen en is het weer tijd opnieuw de bergruimte in te gaan en verder te zoeken.

Natuurlijk is het na een scheiding lastig om wegen te vinden naar je nieuwe leven. Echter lastig is niet onmogelijk. Je zult in jouw bergruimte de antwoorden vinden die bij je passen. Daarmee kun je je leven leiden dat overeenstemt met je diepste wensen en behoeften. Je gaat de dingen doen die bij je passen en kloppen met je ware aard, bij wie je bent en hoe je in de wereld staat. Daarna ontstaat er tevredenheid en overeenstemming tussen je denken, voelen en spreken. Hoe je het ook noemt, het gaat om het resultaat dat je zelf ermee kunt bereiken.

Tot slot: Het antwoord komt vroeg of laat. Kies wat bij je past, geef jezelf de tijd en ruimte, gun jezelf weer een leuk leven. Kom in actie, zorg dat jij jouw antwoorden vindt. Lukt het je niet alleen? Neem gerust contact op.

Waarom eenzaamheid je zo’n machteloos gevoel geeft

Of is het juist andersom? Veroorzaakt jouw machteloosheid gevoelens van eenzaamheid bij je?

Vanochtend las ik dat iemand zich zo machteloos voelt omdat zij het zo sneu vindt dat haar dochtertje bijna nooit speelafspraakjes heeft. De moeder zelf heeft geen vrienden of vriendinnen en maakt ook moeilijk contact. Een andere vrouw zag op tegen Moederdag. Ofschoon ze wel kinderen heeft, ziet zij ze al jaren niet. Ook is iemand teleurgesteld omdat de steun en begeleiding die haar was toegezegd weer afhaakt. Weer een ander voelt zich in de steek gelaten door zijn baas als hij geen gehoor vindt wanneer er zich problemen voordoen op zijn werk. En iemand anders krijgt die de mededeling dat zij ernstig ziek is, waardoor ze haar leuke leventje in duigen ziet vallen.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van tegenslagen die het lot soms voor je in petto heeft. Het leven zit nu eenmaal niet altijd mee. Hoe mooi je leven er nu ook uitziet, morgen kan alles anders zijn.

Wat veroorzaakt dan dat machteloze en eenzame gevoel?

Alle eerder genoemde voorbeelden zijn gebeurtenissen of omstandigheden die je zelf niet in de hand hebt. Je voelt je overgeleverd en hebt geen controle over je lot. En dat gevoel geen controle over je eigen leven te hebben, geeft stress. Het zijn dus niet die onaangename ervaringen zélf die jou een eenzaam gevoel geven, maar veel meer het gevoel er machteloos aan overgeleverd te zijn. Je krijgt het gevoel dat niemand je begrijpt, je niet krijgt wat je verdient en je laat je verlammen door de situatie. Je snapt er bovendien niets van dat een ander dit jou kan aandoen.

Hoe kunnen anderen jou van die gevoelens afhelpen?

Net zoals een chirurg jouw gebroken been niet kan genezen, kan een ander het probleem dat jij ervaart niet oplossen. Hoe graag je ook zou willen, het ligt niet in de macht van andere mensen om jou van jouw gevoelens van onmacht en eenzaamheid af te helpen. Je hebt waarschijnlijk behoefte om je meer gehoord en gezien te worden, dat de ander aan jouw verwachtingen voldoet. Dat andere kindjes wél een speelafspraak met je dochtertje maken, dat je wél meer vrienden en vriendinnen hebt, dat je kinderen wél op Moederdag bij je komen, dat je wél de steun en begeleiding krijgt die je beloofd was, dat je baas je wél helpt als je met vragen of problemen zit en dat je nooit te horen krijgt dat een ernstige ziekte jou overkomt…….

Hoe kun je gelukkig zijn terwijl je allerlei problemen hebt? 

Soms wil je iets oplossen dat niet opgelost kan worden. Dat komt meestal omdat je dan twee dingen door elkaar haalt. Een gebeurtenis en de problemen die als gevolg van die gebeurtenis ontstaan. Er is namelijk een groot verschil tussen de gebeurtenis zelf en de gevolgen ervan. We hebben altijd met andere mensen en tegenslagen in ons leven te maken en soms zitten we opgescheept met mensen of dingen die ons frustreren of ons bang en verdrietig maken.

Als je zelf geen invloed kunt uitoefenen op wat er gebeurt, voel je je vaak machteloos. Iets dat gebeurt, kan je niet meer terugdraaien en een ander kan je immers niet veranderen. Hoe graag je ook wilt dat de situatie verandert, het ligt nu eenmaal niet altijd binnen jouw macht. Je mist de verbondenheid met anderen, dat ervaar je als een naar gevoel, een gevoel dat we eenzaamheid noemen. Kortom, het is lastig om dan toch gelukkig te blijven of weer te worden.

Wat zou je helpen om wel voor elkaar te krijgen wat je wilt?

Natuurlijk bestaan er geen wonderen. Eenzaamheid zal altijd een onderdeel zijn en blijven van je leven. Hoe vervelend het ook is, het hoort bij het leven. Er gebeuren nu eenmaal in ieders leven onvermijdelijke tegenslagen. En tegenslagen verstoren je dagelijkse patroon. Ze halen je uit je ritme, je comfortzone. Ook leuke dingen zoals een nieuwe baan, een verhuizing en gezinsuitbreiding zijn gebeurtenissen waardoor je even uit je evenwicht kunt raken. Alles wordt immers opeens anders.

De kunst is er anders mee te leren omgaan, je te focussen op de positieve dingen, die je ondanks je situatie, nog uit je leven en je contacten haalt. Wat zou er gebeuren als je al die kritiek en stress in je hoofd negeert, als je je negatieve gedachten niet meer serieus neemt.

Wat zou jij vandaag anders dan anders kunnen doen om een positief verschil te maken, je niet meer zo machteloos te voelen. Hoe kan jij ervoor zorgen dat je gaat doen wat je zelf wil? Wat denk je dat er gebeurt als jij het initiatief neemt om contact te zoeken met anderen. Met andere woorden, niet meer afhankelijk te zijn van anderen. Wat is er dan anders en wat doe jij anders en wat doen anderen dan anders.

Wat heb je al gedaan om je huidige situatie te veranderen? Als jij het niet verandert, wie dan wel………

Als je langer dan een jaar last van gevoelens van eenzaamheid hebt, lukt het je vaak niet meer om er alleen uit te komen. Waarom zou je dan nog langer in je eentje blijven worstelen met die gevoelens. Dat is toch niet fijn? En zeker ook niet nodig. Zorg dan dat je deskundige hulp inschakelt. Want hulp vragen is ook een oplossing.