Op 14 februari was het Valentijnsdag. Een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met
bijvoorbeeld cadeautjes, bloemen of kaarten.
Voor velen is het hebben van een geliefde en een relatie iets prettigs, liefdevol, vertrouwd en veilig. Voor diegenen die zo’n relatie niet hebben, is het vaak iets waar ze naar verlangen, misschien zelfs wel idealiseren. Een verbintenis waarbij zij zich fijn voelen. Een verbinding met wederzijdse waardering, aandacht, acceptatie en aanraking. Voeg daar nog een aantal componenten aan toe, zoals voldoende inkomen, seksuele intimiteit, plezier, begrip, gezelligheid, misschien een goed uiterlijk. Dit of een soortgelijk plaatje hebben de meeste mensen waarschijnlijk voor ogen als ze op zoek zijn naar hun ideale partner. Een plaatje waarbij er voldoende liefde aanwezig is en blijft om te beloven dat je er voor elkaar zult zijn in voor- èn tegenspoed. Liefde is immers een diepe acceptatie van elkaar. Er is dan sprake van wederzijdse genegenheid en toewijding, je bent elkaar goedgezind en hebt alles voor elkaar over.
Waarom willen we als mens toch zo graag een partner?
Alleen is maar alleen. Dus een perfecte relatie, gebaseerd op de romantische liefde lijkt voor de meesten onder ons het ultieme levensdoel te zijn. Contact, verbondenheid en intimiteit met iemand waar jij je goed bij voelt. Iemand waar je alles mee kunt delen, waar je je veilig bij voelt, jezelf durft te zijn, die je alle aandacht geeft, jou waardeert, accepteert en je nodig heeft. Een mens is immers een sociaal wezen. Zonder zo’n relatie heb je geen verbondenheid met iemand anders. We willen als mens allemaal het gevoel hebben nodig te zijn, geliefd te zijn, te worden gewaardeerd en te worden geaccepteerd.
En dan heb je die ideale partner, die perfecte relatie gevonden, en dan………..? Hoe dan verder? Ben je dan per definitie beter af dan iemand die dat (nog) niet heeft? Of wat gebeurt er als door omstandigheden ergens in de verbinding een breuk ontstaat? Niet echt iets waar je al over nadenkt als je net je perfecte partner gevonden hebt toch?
De belangrijkste redenen waarom zelfs de meest ideale relatie gaat ‘schuren’
Intense verliefdheid en verlangen in een relatie is meestal een periode waarin alles nog nieuw is, je elkaar nog helemaal aan het ontdekken bent. Heerlijk natuurlijk! Het is wel realistisch om eerlijk naar jezelf en de ander te zijn en te beseffen dat dit heerlijke, verliefde gevoel, die vlinders in je buik na verloop van tijd langzaamaan minder worden of op zijn minst ‘gewoon’ worden. Dat het normaal is dat je het ook wel eens niet met elkaar eens bent, boos op elkaar wordt of je elkaar even helemaal niet begrijpt. Dan kijk je met andere ogen naar elkaar, de roze bril gaat af en de verliefdheid is misschien even ver te zoeken.
Logisch, je bent en blijft twee verschillende wezens, met een eigen identiteit. En dat is goed. Je mag en moet zelfs blijven wie je bent. Iedereen is goed zoals hij/zij is. Een beetje geven en nemen kan geen kwaad, een beetje van elkaar leren en naar elkaar toegroeien is prima en ook vaak heel wenselijk. Wat er ook gebeurt, als je van elkaar houdt, je een stevige verbinding hebt, dan accepteer je dat, ook al ben je het niet altijd met elkaar eens. Dan wordt opeens die uitdrukking ook duidelijk…..in voor- en tegenspoed. Want een relatie is niet altijd rozengeur en maneschijn. We hebben als mens allemaal onze mooie momenten en tegenslagen. Momenten dat je je rot voelt en je gevoel met elkaar wilt delen.
Wat nu als je perfecte relatie niet zo perfect blijkt te zijn als je dacht?
Er zijn genoeg mensen die om welke redenen dan ook bij hun partner uiteindelijk toch niet (blijven) vinden wat ze nodig hebben, terwijl ze wel bij elkaar blijven. Dat kan een enorme eenzaamheid met zich meebrengen.
Je kunt je bijvoorbeeld zo voelen doordat je geen liefde kwijt kunt in je relatie. Dat je relatie te oppervlakkig blijft, terwijl jij ‘meer’ wilt. Dat jij diegene bent die gelooft dat een goede relatie er één is van geven en nemen en jij alleen maar blijkt te geven. Of dat je toch je eigen opvattingen niet meer durft te delen omdat je er iedere keer ruzie over krijgt. Je voelt je niet veilig meer. Of dat je partner ziek wordt, niet meer de mens is waar je zo verliefd op werd, misschien van jouw zorgen afhankelijk is geworden. Je een kind verliest en je partner niet over gevoelens wil praten en jij wel. Dat je graag nog eens geknuffeld wil worden, maar je partner alleen nog maar oog heeft voor het werk, auto en zakelijke contacten. Je elkaar niet meer lijkt te begrijpen, je je niet meer gehoord of gezien voelt. Als je je als vrouw alleen maar gewaardeerd voelt omdat je zo goed voor je partner en kinderen zorgt en niet meer om wie je zelf bent. Als je je als man alleen nog maar gewaardeerd voelt omdat je voldoende geld binnen brengt voor de hypotheek en kinderen en niet meer om wie je zelf bent.
Dat alles kan een mens ongelooflijk eenzaam maken.
Hoe kan je omgaan met eenzaamheid binnen je relatie
Wie moppert omdat dromen niet zijn uitgekomen kan die energie beter stoppen in het bouwen aan een andere toekomst. Of zich de ogen uitwrijven en beseffen dat het hier en nu zo slecht nog niet is. Als je niet hebt wat of hoe je het graag wil, zul je op een of andere manier ervoor moeten zorgen dat je het krijgt. Je zult je moeten openstellen voor de ander, aandacht geven, om zelf aandacht te kunnen krijgen. Waardering die ieder mens nodig heeft. Als je je afsluit voor je partner, mis je de positieve aandacht van ander. Als je alleen de schuld geeft aan de ander dat jouw leven niet zo is als je graag wil dat het is, verandert er waarschijnlijk niet veel.
Ook kan het best zijn dat jij wel degelijk aandacht krijgt, maar dat je die aandacht niet meer ziet. Het is zo gewoon, zo’n sleur, zo saai… Als het jouw probleem is, is het aan jou om een oplossing te zoeken. Vernieuw die relatie! Maak het weer spannend. Verzin iets nieuws.
Daarvoor is het wel eerst nodig dat je eerst zelf weet wie je bent, waar je nu staat in het leven, wat je situatie is, wat je belangrijk vindt, hoe tevreden je bent, wat je anders wil en hoe je dat gaat lukken.
Je waarden, je interesses, het kunnen delen met elkaar, dat zijn onder andere belangrijke elementen die mensen verenigen. Het startpunt om elke relatie op te bouwen, vast te houden of verder uit te bouwen.
Waarom het goed is ook zonder partner te kunnen genieten van het leven
Ook al heb je een partner en is je relatie er een waarin je alles kunt delen en je samen veel plezier hebt, is het goed je eigen dingen te blijven doen. Als je alles altijd samendoet, ontstaat er een patroon van alles samendoen. Dat betekent dat je elkaar vreselijk in de weg kunt gaan zitten. Want als de een iets leuk vindt wat de ander niet wil en er dan vervolgens helemaal niets wordt ondernomen, kan er ontevredenheid ontstaan. Ook als er door omstandigheden ergens in de verbinding een breuk ontstaat kan er een probleem optreden. Dan moet je misschien opeens alles weer alleen doen en dat ben je dan niet meer gewend.
Voor sommigen kan het dan ook teleurstellend zijn te merken dat ze er zelf op uit moeten, dingen alleen doen, niet afhankelijk zijn van hun partner. Toch is dat normaal. Het zou ook wel erg veel gevraagd zijn van een mens dat hij of zij in alle behoeften van de ander voorziet toch?!
Wie zichzelf zielig vindt en afhankelijk is van wat een ander toevallig te bieden heeft, plaatst zichzelf al gauw in de rol van slachtoffer. Daarmee maak je het al bijna onmogelijk om een gezonde, wederkerige relatie met iemand aan te gaan. Je zult dan ook steeds weer op nieuw slachtoffer zijn.
Elk mens heeft behoefte aan menselijk contact. Eenzaamheid verlichten door het vinden van een relatie moet echter geen doel op zich zijn. Je kunt hunkeren naar verandering in je leven, maar als je zelf niets onderneemt om er verandering in te brengen, gebeurt er niets.
Wat kun je doen als je je eenzaam blijft voelen in je relatie?
Eenzaamheid is een situatie. Last van eenzaamheid is het nare gevoel. Het kan zijn dat als je je situatie verandert, dat dan je eenzaamheid verdwijnt. Bijvoorbeeld als je een goed gesprek durft aan te gaan met je partner. Maar daarmee ben je zelf nog niet veranderd. En je partner kun je nu eenmaal niet veranderen. Ook de manier waarop je met zo’n eenzame situatie omgaat is dan nog niet veranderd. Je maakt je daardoor enorm kwetsbaar, omdat je die partner blijkbaar werkelijk nodig hebt om je niet eenzaam te voelen. Als je dus echt dat nare gevoel van eenzaam zijn wilt veranderen, zul je jezelf onderhanden moeten nemen. Je zult niet alleen bepaalde gewoontes moeten veranderen, gewoontes die jou in die eenzame situatie houden. Je zult ook moeten ontdekken wat nu precies jouw eigen diepste behoefte is. Besluiten nemen, zodat je de juiste nieuwe gewoontes zult aanleren. Nieuwe gewoontes die ervoor zorgen dat die behoefte van jou ook wordt bevredigd. Laat een ander meer dan de oplossing van jouw probleem zijn…………. Gun jezelf een leuker leven, doorbreek je oude patronen!
Vragen? Stel ze gerust!
