‘De Week tegen Eenzaamheid’ ook wel ‘De week van de ontmoeting’ genoemd, is dit jaar van donderdag 1 oktober t/m donderdag 8 oktober. Gedurende acht dagen worden honderden activiteiten rondom eenzaamheid en eenzame mensen georganiseerd, in het hele land. Festivals, workshops, gezamenlijke etentjes, groepswandelingen, culturele uitstapjes etc. In deze korte periode wordt er heel veel aandacht geschonken aan wat genoemd wordt ‘het probleem’. Het is een week om nieuwe verbindingen tussen mensen tot stand te brengen. Want -zo zegt men- de aanpak van eenzaamheid begint met het leggen van contact.
WAT IS ‘HET PROBLEEM’ NU PRECIES?
Na een grote en/of kleine verandering in het leven, voelen de meesten van ons zich wel eens (tijdelijk) eenzaam. Of je nu jong bent of oud en zelfs als er sprake is van een drukke, levendige omgeving. Dat is heel normaal, je kunt je tijdelijk toch alleen of niet aangesloten voelen. Deze tijdelijke eenzaamheid is dan ook op zich geen ‘probleem’.
Het probleem begint als je er last van krijgt, de eenzaamheid niet wordt doorbroken en chronisch wordt. Heel belangrijk is hoe je zelf met de situatie omgaat. De aanpak van eenzaamheid laat zich niet in een tijdspad duwen. Ook is de aanpak voor iedereen anders. Niemand is hetzelfde en een situatie wordt ook door iedereen verschillend ervaren. De herstelperiode is daarom voor iedereen ongelijk.
Het gedurende één week aandacht schenken aan ‘het probleem’ is natuurlijk geweldig om onze maatschappij eraan te herinneren dat zoveel mensen zich eenzaam voelen en om mensen met elkaar in contact te brengen. Maar ….. lost het nu ook echt iemands eenzaamheid op als deze inmiddels chronisch is geworden?
HOE LOST IEMAND MIJN (CHRONISCHE) EENZAAMHEID OP?
Om maar met de deur in huis te vallen, dat kan een ander niet voor je doen. Als je je na een levensgebeurtenis eenzaam voelt, wat dus heel normaal is, heb je echt tijd nodig om te wennen aan de nieuwe omstandigheden. Er verandert immers opeens van alles in je omgeving en relaties.
Als de eerste schok voorbij is, je ongeloof is verdwenen, de ontkenningsfase achter je ligt, kom je langzaam weer uit je innerlijke crisis. Meestal komt na vier à zes maanden je zelfvertrouwen weer een beetje terug en krabbel je langzaam weer op. Alleen jij bepaalt het juiste moment.
Ben je er aan toe om de draad weer een beetje te gaan oppakken, kunnen de activiteiten die in ‘De week tegen de Eenzaamheid’ georganiseerd worden, natuurlijk heel geschikt voor jou zijn. Dan los je zelf je eenzaamheid weer op, ga je weer nieuwe verbindingen aan. Maar lukt je dat zelf niet dan is er waarschijnlijk sprake van chronische eenzaamheid en zijn andere acties nodig.
IK VOEL ME HELEMAAL NIET OP MIJN GEMAK TUSSEN AL DIE MENSEN
Eenzaamheid is het fysiek ervaren tekort aan (patronen van) verbinding met andere mensen (J. Rijks, faktor5). Met andere woorden, je voelt het in je lijf, je voelt je rot. Logisch! Het gevolg van langdurige eenzaamheid is een persoonsverandering, het doet iets met je brein, waardoor je rationeel minder functioneert, sociaal zwakker wordt en een verstoorde hormoonhuishouding hebt. Hierdoor kan je niet zo goed meer met andere mensen omgaan, vind je er ook niets meer aan en/of durf je het vaak ook niet meer. Daarom voel je je niet meer op je gemak in gezelschap. Alle activiteiten die anderen in deze periode voor jou bedenken, zijn dan ook zinloos voor jou. Als je langdurig eenzaam bent of je je eenzaam voelt, is het belangrijk dat je eerst weer lekker in je vel/brein komt te zitten, dat je je zelfvertrouwen (weer terug) krijgt.
WAAROM VOEL IK ME NA DE ‘WEEK TEGEN DE EENZAAMHEID’ WEER EENZAAM?
Als je je goed genoeg voelde, actief hebt deelgenomen aan allerlei activiteiten, had je waarschijnlijk de hele week voldoende afleiding. Als je het wel leuk vond, maar je je niet op je gemak voelde, ging je misschien wel eerder naar huis en voelde je je toen je thuis kwam weer heel eenzaam. Mogelijk kreeg je meer bezoek of vriendschappelijk huisbezoek dan anders en is dat nu weer voorbij. Misschien bood een lotgenoot je emotionele steun en een luisterend oor.
Natuurlijk is al die aandacht in ‘De week tegen de Eenzaamheid’ geweldig! Maar wat nu? Alle activiteiten zijn afgelopen, het bezoek en de aandacht vermindert en iedereen pakt zijn/haar eigen leven weer op. Het contact dat gelegd is, verwatert weer langzaam. Voor diegenen die de deur niet uit durfden of konden om deel te nemen en al chronisch eenzaam waren, verandert er niets en voor anderen ligt langdurige eenzaamheid op de loer. De Coronamaatregelen maken het nu zelfs allemaal nog extra ingewikkeld.
WAT NU TE DOEN MET DIE ANDERE 51 WEKEN?
De week tegen de eenzaamheid gaat zeker veel mensen helpen. Geweldig voor mensen om eenzaamheid te voorkómen. Ook geweldig voor de mensen die zelf nog in staat zijn de draad weer op te pakken na een ingrijpende levensgebeurtenis. Zij zijn nog in staat om zelf uit hun eenzaamheid te komen. Zij komen die andere 51 weken waarschijnlijk ook wel weer door.
Maar wat nu met/voor de mensen die zich chronisch eenzaam voelen en zelfs niet durfden deel te nemen aan al die activiteiten? Die lukt het vaak niet meer om alleen uit hun eenzaamheid te komen. Het is belangrijk dat zij eerst leren hun eigen leven (weer) vorm te geven, creatief te leven. Dat ze weer bewust worden van hun eigen mogelijkheden en nieuwe inzichten krijgen en leren luisteren naar zichzelf en anderen. Dat ze leren wat zij zelf belangrijk vinden en het leven realiseren dat hen goed doet. Dan verdwijnt de eenzaamheid en kunnen ze weer 52 weken per jaar een leuk leven leiden.
Zou het niet heerlijk zijn, weer (meer) verbindingen met anderen te kunnen aangaan? Dat kan! Weten hoe en waar? Met één klik op deze knop kom je dat te weten. Wat je leeftijd ook is, iedereen kan het leren. Er is altijd meer mogelijk dan je denkt. Gun jezelf weer een leuk leven. In 8 weken lukt dat je met de cursus Creatief Leven!
